Pielgrzymka szlakiem drewnianych kościołów 18.10.2025r.

W sobotę grupa pielgrzymów z Wawrowskiej parafii wyruszyła szlakiem drewnianych kościołów odczytywać świadectwo wiary wielu pokoleń katolickich i protestanckich. W trzech samochodach ulokowani zwiedziliśmy kościoły pokoju w Klępsku i Chlastawie oraz jeden z najstarszych drewnianych kościołów w Polsce i Europie w Kosieczynie.

Pielgrzymka, chociaż błyskawiczna od 10.30 do 16.30 owocowała w wiele ciekawych wydarzeń. Głównym, wiodącym wrażeniem było zadziwienie, że niedaleko nas są takie cudeńka. Szkoda tylko, że frekwencja była mała.

Kościół w Kosieczynie    Kościół w Kosieczynie

Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Kosieczynie

Kościół w Kosieczynie to unikatowy i najbardziej wartościowy pod względem kulturowym zabytek w grupie kościołów drewnianych, nie tylko w województwie lubuskim.

Historia

Czas powstania kościoła to prawdopodobnie rok 1389, a na pewno przełom XIV i XV w. W 1408 r. miała miejsce jego konsekracja. Przez krótki okres, około 1603 r., był użytkowany przez protestantów. Na przestrzeni setek lat konstrukcja poddana była licznym przekształceniom i remontom. W ciągu XIX i na pocz. XX w. zmieniono układ otworów okiennych, wprowadzono nowe okna oraz wejście od strony południowej. Nie jest znana data budowy zakrystii o konstrukcji szkieletowej na przedłużeniu korpusu, która wcześniej znajdowała się przy południowej ścianie prezbiterium. Elewacje oszalowano w XX w.

Opis

Kościół położony jest w centrum wsi, przy głównej drodze, na obszernym placu. Został wzniesiony na rzucie prostokąta z nieco węższym prezbiterium i zakrystią na jego przedłużeniu od wschodu. Wieża na planie kwadratu została wzniesiona w konstrukcji szkieletowej po zachodniej stronie nawy. Nawa i prezbiterium przykryte są dachami dwuspadowymi, zakrystia trójspadowymi, natomiast wieżę zwieńczono dachem namiotowym. Dachy pokryto gontem. Wszystkie elewacje są oszalowane. Wnętrze, o pierwotnie odkrytej konstrukcji zrębowej, z czasem otynkowanej, obecnie przykryte jest współczesną boazerią. Do zabytkowego wyposażenia należy gotycka rzeźba Piety, renesansowa ambona i barokowy ołtarz główny.

Przedruk z oprac. Marty Kłaczkowskiej, OT NID w Zielonej Górze, 11.05.2016r.

Kościół w Chlastawie  Kościół w Chlastawie

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chlastawie

(przedruk z  Wikipedii)

Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chlastawie jest barokowym drewnianym kościołem filialny, należącym do parafii Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Zbąszynku, dekanatu Babimost, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej, zlokalizowany w Chlastawie w gminie Zbąszynek, w powiecie świebodzińskim, w województwie lubuskim. Zabytek klasy „0”.

Historia

Świątynia została wybudowana w 1637 jako zbór protestancki. W 1655 roku zdewastowany przez Brandenburczyków. W 1690 została wybudowana dzwonnica, a w 1692 roku dodano do świątyni zakrystię. W latach 1907 – 1912 przeprowadzono renowację i rozbudowę dzięki funduszom Seweryna Zakrzewskiego. Nawa została przedłużona i została dobudowana wieża zaprojektowana przez Leidicha.

Po II wojnie światowej

W 1945 roku przejęty przez katolików. Poddany remontowi w latach 50 XX w. – wymieniono pokrycie dachu i odrestaurowano wnętrze. W latach 80 XX w odnowiono polichromię.         W 1998 roku wymieniono gonty i oszalowania.

Architektura

Jest to świątynia drewniana o jednej nawie, posiadająca konstrukcję słupowo – ramową, oszalowana deskami. Budowla orientowana, wzniesiona z drewna modrzewiowego na planie krzyża łacińskiego, posiada ceglaną podmurówkę. Kościół salowy, jego prezbiterium jest niewiele wyodrębnione od nawy, zamknięty czworokątnie, zakrystia umieszczona jest na osi. Z boku nawy mieszczą się: kaplica i kruchta, posiadająca lożę kolatorską na piętrze. Wieża umieszczona jest z przodu i jest stylizowana na kościołach śląskich i małopolskich, posiada izbicę i zegar. Jest zakończona ośmiokątnym, wzniosłym hełmem gontowym. Stromy dach posiada jedną kalenicę i jest nakryty gontem.

Wewnątrz dach jest oparty przez jeden ozdobnie rzeźbiony słup. Wewnątrz świątyni umieszczone są dwie empory wzdłuż nawy i jedna wokół ołtarza. Polichromia ludowa przedstawiająca motywy roślinne, wykonana w 1651 roku przez Krzysztofa Penzeliusza. Przedstawienie Sądu Ostatecznego umieszczone jest na suficie prezbiterium i balustradach empor. Uzupełnione w 1 połowie XX wieku. przez Kutschmanna.

Wyposażenie

Ołtarz główny, ambona pochodzą z 1651, chrzcielnica z 1638 oraz epitafia z XVII wieku. Organy reprezentują styl rokoko

Kościół w Klępsku    Kościół w Klępsku

Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Klępsku, jedna z najstarszych zachowanych świątyń ewangelickich w tej części Europy, wyróżnia się wybitnymi wartościami historycznymi, artystycznymi i naukowymi.

Świątynia, pierwotnie katolicka, następnie przebudowana i zaadaptowana do potrzeb lokalnej społeczności ewangelickiej, stanowi ważne materialne świadectwo wielonarodowej i wielowyznaniowej historii ziem polskich, których kolejni mieszkańcy inkorporowali dorobek kulturowy oraz spuściznę materialną poprzedników, wzbogacając tym samym lokalne dziedzictwo kulturowe.

Kościół w Klępsku jest ważnym źródłem dla historii drewnianej architektury sakralnej. Według najnowszych badań, w swojej strukturze budowlanej zawiera jeden z najstarszych zachowanych elementów drewnianej świątyni w konstrukcji zrębowej w Polsce. Jest ponadto jednym ze starszych szkieletowych kościołów protestanckich na terenie kraju. Zabytek stanowi interesujące połączenie gotyckiego typu drewnianego kościoła wiejskiego charakterystycznego dla architektury późnego średniowiecza oraz wczesnej świątyni protestanckiej z typowymi dla niej rozwiązaniami funkcjonalnymi i programem ideowym.

Najcenniejszym walorem artystycznym zabytku jest w pełni zachowana dekoracja malarska i snycerska wnętrza, dzięki której świątynię zalicza się do czołowych realizacji luterańskich doby reformacji w Europie Środkowowschodniej. 117 malowideł wkomponowanych w architekturę kościoła oraz opatrzonych 90 inskrypcjami, jest niezwykle cennych nie tylko z punktu widzenia historii sztuki. Wartościowe pod względem ikonograficznym realizacje, które charakteryzuje bogactwo tematów, motywów oraz wątków narracyjnych, stanowią również kompendium wiedzy na temat luterańskiej myśli religijnej. Świątynia posiada wysokiej klasy elementy wyposażenia wnętrza, m.in.: manierystyczną chrzcielnicę z 1581 r., ambonę z 1614 r. oraz gotycki ołtarz z ok. 1400 r. (rozbudowany w XVII w.). Włączenie w nowożytne wnętrze średniowiecznej nastawy ołtarzowej stanowi niezwykły dokument łączności duchowej i kulturowej dawnej parafii katolickiej i jej protestanckich sukcesorów.

Kościół wyróżnia wyjątkowy autentyzm zarówno architektury, jak i wystroju i wyposażenia wnętrza, a także jedność stylowa i spójność koncepcji artystycznej. Wartość zabytku podkreśla fakt, iż w obecnie rzymskokatolickim kościele zachowane i pielęgnowane są wszystkie elementy wyposażenia z okresu kultu luterańskiego.

Po drugiej wojnie kościół stał zapomniany. Jego świetność nastała gdy proboszczem minowany został ks. Olgierd Banaś. Dzięki jego zaangażowaniu ten obiekt sakralny stał się perełką architektoniczną.

Ze strony https://parafia-legowo-kosciol-w-klepsku.webnode.page/