Krystianowy codziennik „To co przeraża…” 22.11.2016
Jest zapowiedź w Apokalipsie sądu i śmierci. Wieje z niego grozą… Jak tu się nie bać?
Dodatkowo w Ewangelii Pan Jezus potwierdza, że sytuacja nie będzie łatwa. „Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».”
A aklamacja jak podbija:
„Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia.”
Pozostaje więc jedno śmierć wojna i ruina. Pewne, bo zapowiedziane przez Słowo Boże.
Co nam pozostaje położyć się i umrzeć?
„Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz: „nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».”
Acha, jednak nie bać się…, i to też powiedziane przez Słowo. Więc o co chodzi?
Najlepiej zacytować Słowo Boże, Księga Syracha:
„Zachowaj spokój serca i bądź cierpliwy,
a nie trać równowagi w czasie utrapienia!
Przylgnij do Niego, a nie odstępuj,
abyś był wywyższony w twoim dniu ostatnim.
Przyjmij wszystko, co przyjdzie na ciebie,
a w zmiennych losach utrapienia bądź wytrzymały!
Bo w ogniu doświadcza się złoto,
a ludzi miłych Bogu – w piecu utrapienia.
Bądź Mu wierny, a On zajmie się tobą,
prostuj swe drogi i Jemu zaufaj!
Którzy boicie się Pana, oczekujcie Jego zmiłowania,
nie zbaczajcie z drogi, abyście nie upadli.
Którzy boicie się Pana, zawierzcie Mu,
a nie przepadnie wasza zapłata.
Którzy boicie się Pana, spodziewajcie się dobra,
wiecznego wesela i zmiłowania!” – To jest jasne.
Istotne jest, aby dostrzec również psalm. – „Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.” – W psalmie jest to radosne wydarzenie. Oczywiście psalm napisał wierzący, lecz i do wierzących. Pytanie: Czy ja wierzę?
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
tak świat On utwierdził,
że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.
Przed obliczem Pana, który się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-11-22