Krystianowy codziennik „Nieoczywistość …” 21.12.2016

Czytam Ewangelię wraz ze zdaniami …

„Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?».” Jak można wpaść na takie zdanie, całkowicie nieoczywiste. Kobieta podeszłą w latach mówi do młodej dziewczyny że jest Matką jej Pana… ?! Jak jej tego nie objawił Duch Święty to kto? I jeszcze jedno zdanie z Ewangelii – «Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Maryja faktycznie jest wzorem wiary.  To zdanie Elżbiety,  Apostoł Jakub formułuje tak – „Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.” Maryja w wolności podejmuje trudną decyzję zaufania Bogu, całkowicie wbrew ludzkiej logice… Mega kobieta. Efekt … Emanuel pomiędzy nami.

Trzeba nam uwierzyć w pierwsze czytanie z Sofoniasza:

„Wyśpiewuj, Córo Syjońska,

podnieś radosny okrzyk, Izraelu!

Ciesz się i wesel z całego serca,

Córo Jeruzalem!

Pan oddalił wyroki na ciebie,

usunął twego nieprzyjaciela:

Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie,

już nie będziesz bała się złego.

Owego dnia powiedzą Jerozolimie:

«Nie bój się, Syjonie!

Niech nie słabną twe ręce!»

Pan, twój Bóg jest pośród ciebie,

Mocarz, który daje zbawienie.

On uniesie się weselem nad tobą,

odnowi swą miłość,

wzniesie okrzyk radości,

jak w dniu uroczystego święta.”

Ta radość wynika ze zrozumienia, że  „Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który daje zbawienie.”  To zwycięstwo nie bierze się z zasług naszych, lecz z darmowego daru zbawienia, od Boga, Który Był i Który Jest ze swoim ludem i Który przychodzi. Wolność polega na tym, że przyjmujemy to, co On ma nam do zaoferowania lub nie. I czasami czujemy się bezsilni i możemy prosić, wzywać: „Emmanuelu, nasz Królu i prawodawco, przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże.”

Dopiero to doświadczenie pomocy interwencji Bożej pozwala na radość i śpiew.

„Pieśń nową Panu radośnie śpiewajmy.”

Sławcie Pana na cytrze, *

grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

Śpiewajcie Mu pieśń nową, *

pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

 

Zamiary Pana trwają na wieki, *

zamysły Jego serca przez pokolenia.

Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *

naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

 

Dusza nasza oczekuje Pana, *

On jest naszą pomocą i tarczą.

Raduje się w Nim nasze serce, *

ufamy Jego świętemu imieniu.

Amen.

http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-12-21