Krystianowy codziennik „Poprzednik” 23.12.2016

Dwa przyjścia Pana. Ukryte przez narodzenie w Betlejem i poprzednik, który nie jest tym zapowiedzianym przez proroka Malachiasz . Jan Chrzciciel, który się narodził przed Panem, aby przygotować Mu lud sprawiedliwy, pójdzie on w mocy i duchu Eliasza.  Lecz nie jest On Eliaszem. Jest od samego swego poczęcia dzieckiem obietnicy i wybrany i nazwanym po imieniu. Pochodzenie imienia Jan jest hebrajskie, od słów Jehu (Jahwe) i channah (łaska). Oznacza: cieszący się boską łaską. Jednocześnie jest to ktoś, kto obwieszcza łaskę Pana. Łaska chrztu nawrócenia, uznanie własnej słabości jest kluczem w podejściu do Pana. I dokładnie to jest kluczem aklamacji pokora człowiek i moc, tego, który daje zbawienie.

„Królu narodów, kamieniu węgielny Kościoła,

przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.”

Wezwanie z psalmu jest jakby powtórzeniem, aklamacji: „Podnieście głowy, bo Zbawca nadchodzi.”

To jest już moment drugiego przyjścia w chwale. Przyjścia, które zapowiada Malachiasz. „Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże?” Czas stanięcia w prawdzie. Aby stanąć przed Panem w prawdzie dobrze jest najpierw stanąć w prawdzie samemu. Dlatego przyjdzie Eliasz, aby nawrócić serca. Nawrócenie jest możliwe dla tych co uznają własną słabość i potrzebę pomocy ze strony Pana Boga.  To samo jest dobrze uwidocznione w psalmie:

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *

naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, *

Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i prawy, *

dlatego wskazuje drogę grzesznikom.

Pomaga pokornym czynić dobrze, *

pokornych uczy dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *

dla strzegących Jego praw i przymierza.

Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, *

i objawia im swoje przymierze.

Amen.

http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-12-23