Krystianowy codziennik „Początek i koniec!” 27.03.2017

PIERWSZE CZYTANIE                                                                               Iz. 65, 17-21

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
To mówi Pan:
„Oto Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów
ani na myśl one nie przyjdą. Przeciwnie, będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę; bo oto Ja uczynię z Jerozolimy «Wesele» i z jej ludu «Radość». Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu. Już się nie usłyszy w niej odgłosów płaczu ni krzyku narzekania.
Nie będzie już w niej niemowlęcia, mającego żyć tylko kilka dni, ani starca, który by nie dopełnił swych łat; bo najmłodszy umrze jako stuletni, a nie osiągnąć stu lat będzie znakiem klątwy. Zbudują domy i mieszkać w nich będą, zasadzą winnice i będą jedli z nich owoce”.
   Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY                                  Ps. 30, 2 i 4. 5-6. 11-12a i 13b
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
R.:
Śpiewajcie psalm wszyscy miłujący Pana *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego trwa tylko przez chwilę a Jego łaska przez całe życie.*
Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.
R.:
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną,*
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament;*
i Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
R.:

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ                                                                       Ps. 130, 5. 7
Chwała Tobie, Słowo Boże
Pokładam nadzieję w Panu i w Jego słowie,
u Pana jest bowiem łaska i obfite odkupienie.
Chwała Tobie, Słowo Boże

EWANGELIA                                                                                                                    J. 4, 43-54
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
   Jezus wyszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie. Kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto.
Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem już umierający.

Jezus rzekł do niego: „Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie.”
Powiedział do Niego urzędnik królewski: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.”
Rzekł do niego Jezus: „Idź, syn twój żyje.” Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i szedł
z powrotem. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, o której mu się polepszyło. Rzekli mu: „Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka.” Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, o której Jezus rzekł do niego: „Syn twój żyje”. I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.
   Oto słowo Pańskie.

Początek i koniec!

Najlepszym podsumowaniem tych słów z czytań dnia daje Apokalipsa w 21 rodziale:

„I rzekł Zasiadający na tronie:
„Oto czynię wszystko nowe”.
I mówi:
„Napisz:
Słowa te wiarygodne są i prawdziwe”.
⁶ I rzekł mi:
„Stało się.
Jam Alfa i Omega,
Początek i Koniec.”

… ? …

Dlaczego?

Ponieważ pierwsze czytanie opisuje koniec, a Ewangelia początek, ściślej mówiąc „dni małych początków”

„Bo ci, którzy gardzili dniem małych początków, będą się jeszcze radowali, gdy zobaczą kamień szczytowy w ręku Zorobabela.”  Za 4,10, to zobaczmy najpierw czym jest koniec.

KONIEC to «Wesele» i «Radość».

Kto by nie chciał żyć w takim czasie jaki opisuje Izajasz!

Izajasz opisuje jakie jest życie po ponownym przyjściu Pana

Jest super! Więc – MARANATHA

A początek…?

Pan Jezus przyszedł na ziemię i głosił Ewangelię o Królestwie! A właściwie ogłaszał nastawanie Królestwa. Powiedział wprost – „A jeśli Ja palcem Bożym⁷ wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.”

A w dzisiejszej Ewangelii mówi – „Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie.” I Pan dokonuje kolejnych cudów i znaków, aby pokazać jak jest w Królestwie, które głosi sam głosi i pokazuje – „I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.” Mt 4,23

To co objawia Pan Jezus to dni małych początków królestwa Bożego, które już nastało na ziemi!

Małe początki Królestwa to fundament, który kładzie Pan i którym jest On sam.  „Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.” 1Kor 3,11

Jednak wszyscy oczekują ponownego przyjścia Pana, który również jest zwornikiem węgła – co oznacza w kamień łączący sklepienie do którego schodzą się wszystkie łuki. Zorobabel jest kontynuatorem linii króla Dawida po przesiedleniu babilońskim. ( por Mt 1.12)

To co się nazywa „dziś” jest czasem budowania świątyni Pana – ciała Chrystusa- Kościoła. Jest to czas wezwania do wysiłku, aby budować – „I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.”Mk16,1516

Dlatego jest taki psalm, który jest i potwierdzeniem i jednocześnie wyznaniem wiary, co również potwierdza aklamacja:

„Pokładam nadzieję w Panu i w Jego słowie,
u Pana jest bowiem łaska i obfite odkupienie.”

Amen.