Krystianowy codziennik „Budowanie… ” 14.05.2017
PIERWSZE CZYTANIE Dz. 6, 1-7
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy.
Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: „Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa.”
Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.
A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY Ps. 33, 1-2. 4-5. 18-19
Refren: Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana.
Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana,*
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze,*
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
R.:
Bo słowo Pana jest prawe,*
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,*
ziemia jest pełna Jego łaski.
R.:
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,*
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
R.:
DRUGIE CZYTANIE 1 P. 2, 4-9
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła.
Najmilsi!
Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: „Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony.”
Wam zatem, którzy wierzycie, cześć. Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni.
Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu
na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J. 14, 6
Alleluja, alleluja, alleluja
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem,
nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA J. 14, 1-12
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę.”
Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”
Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście.”
Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy.”
Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: »Pokaż nam Ojca?« Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca.”
Oto słowo Pańskie.
Budowanie…
Pierwszy Kościół i widzimy grzech w pierwszym zdaniu. Zaniedbania w czynieniu dobra (Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy. – Jk4,17) oraz szemranie. Wspólnota świętych, a jednak … ludzie w ciele ulegający słabości i namiętnościom. Można popatrzeć na sytuację jednak inaczej…, z odrobiną ciepła. Jest właśnie budowane ciało Chrystusa i zaczynają być wykształcane poszczególne komórki tego ciała. Jakby z komórek macierzystych były wykształcane właściwe. Więc do puki się nie wykształcą nie wszystko działa sprawnie. Myśl wydaje się potwierdzać w tym, co robią Apostołowie w reakcji na problem z rozdziałem dóbr. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: „Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa.” Po co do wykonywanie posługi „zwykłej” – podziału dóbr potrzebny jest człowiek pełen Ducha? Otóż … „Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda.” Aby ciało funkcjonowało musi całe poruszać się zgodnie. Spoiwem Kościoła jest Duch Święty, którego posłał nam Pan – Wspomożyciel. To On wyznacza miejsce i powołanie w Kościele, – Ciele Chrystusa. Więc to Bóg jest sprawcą wszystkiego, co się w Nim dzieje. Po pierwsze psalm potwierdza to myślenie i to poddanie Bogu, który przez miłość miłosierną kieruje wszystkim i wszyscy wierzący Bogu mają do Niego zaufanie. Po drugie sam Pan pokazuje jaka jedność funkcjonuje w relacji Trójcy Świętej. „Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca.” Jeśli Kościół jest rzeczywiście mistycznym ciałem Chrystusa to jednocześnie powinien poruszać się (wypełniać posłannictwo) w tym samym Duchu. Więc Pan dodaje dalej – „To wam powiedziałem przebywając wśród was. 26 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.” Wiec ciało jest budowane zgodnie z zamysłem Budowniczego – samego Boga. I o tym mówi Piotr Apostoł – „Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.”
Abyśmy nie mieli wątpliwości – Ten Duch Święty jest darem od Miłości, Bo Bóg jest Miłością warto sobie przypomnieć sobie słowa Pana, które mówi od Ojca – „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.” Całkowitym wyznacznikiem tego, czy jesteśmy z Boga jest miłość wzajemna. Jest Duch Miłości poruszający się w nas i czyny podejmowane w tym Duchu. „Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą.” 1J 3,18
„Przykazanie Jego zaś jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jezusa Chrystusa, Jego Syna, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.” 1J 323-24
„Wam zatem, którzy wierzycie, cześć. … Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.” Tym światłem jest sam Bóg jaśniejący pośród swoich świętych, którzy są przeniknięci tym samym Duchem Miłości Boga. „Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swojego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: „Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie »Bogiem z nimi«. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły.” I rzekł Siedzący na tronie: ”Oto czynię wszystko nowe.”
Jak człowiek, który nie kocha i działa w pysze, lub nienawiści, lub z powodu lubieżności, lub pożądliwości pieniądza, władzy, … może oczekiwać, że znajdzie się w takim miejscu świętym, jako oblubieniec Miłości?
Budowanie przez Boga odbywa się wyłącznie na bazie wolnego wyboru, który prowadzi przez Słowo do umiłowania Boga i ludzi. Wszystko na tym się opiera i miłość jest zasadą Królestwa Bożego w jednym Duchu.
Amen,