Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa odpowiedzią wiary na poznanie Zbawiciela i darem dla naszej parafii

Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów

W naszej Parafii pw. św. Józefa Rzemieślnika w Wawrowie trwają modlitewne przygotowania do Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów. Od dwóch lat, kiedy zapadła decyzja na szczeblu duszpasterskim i duchowym, że należy odpowiedzieć pozytywnie na wezwanie samego Zbawiciela do podjęcia działań zmierzających do intronizacji Serca Jezusowego tak w wymiarze indywidualnym, rodzinnym, jak i w wymiarze społecznym.

W celu przybliżenia Parafianom powyższej idei, w niniejszym materiale zostaną przedstawione  założenia Dzieła Intronizacji NSPJ Króla Królów i Pana Panów.

Zaczniemy od odpowiedzi na pytanie : dlaczego Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów?.

Otóż:

– aby dziś, wzorem poprzednich pokoleń (lata dwudzieste i pięćdziesiąte XX wieku) także i nasze pokolenie przez Intronizację Bożego Serca opowiedziało się jasno za Chrystusem i zobowiązało się do życia według Ewangelii;

– aby jasno nazwać i wyznać Kim Jezus jest i jaki On proponuje sposób życia w wymiarze osobistym, rodzinnym i społecznym;

– aby odpowiedzieć miłością na Miłość;

– aby pogłębić motywację życia według Ewangelii;

– aby ochronić Ojczyznę, Polskę, od błędów, które mogą ją zaprowadzić do zatraty bytu państwowego (Sługa Boża Rozalia Celakówna);

– aby przez Intronizację i Poświęcenie wypraszać Boże miłosierdzie dla nas i całego świata (św. Faustyna Kowalska);

– dlatego, że wzmogły się zagrożenia, które eliminują Jezusa z mentalności współczesnych ludzi, a styl życia wielu społem zeństw jest zagrożeniem dla cywilizacji miłości.

Inspirację do Intronizacji czerpiemy z wielokrotnych Poświęceń Najświętszemu Sercu Pana Jezusa:

– Leon XIII (1899);

– Akt Poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu, ponowiony przez Jana Pawła II w Toruniu w 1999 r., odmawiany do dziś w kościołach w pierwsze piątki miesiąca;

– Biskupi Polscy w 1920 r. na Jasnej Górze, w 1921 r. w Krakowie i w 1951 r. w Warszawie.

Analiza tych Aktów zdumiewa jednością tajemnicy Jezusa Króla i Jego Boskiego Serca.

Święta Małgorzata Maria Alacoque, powiernica Tajemnic Najświętszego Serca Pana Jezusa, powołując się na ponaglenie Chrystusa, domagała się, aby takiej Intronizacji dokonał król Francji na ok. 100 lat przed rewolucją francuską. Ludwik XVI nie posłuchał tego wezwania (został ścięty 21 stycznia 1793 r., bądąc ofiarą tejże rewolucji).

Intronizacja, to nie panaceum na sukcesy i powodzenie. To decyzja i wola Kościoła, narodów i państw, by odwrócić się od złego i ustrzec się błędów, które doprowadzają do nieszczęść.

Dlatego Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów powinna być ponawiana wraz ze zmianą pokoleń i warunków, w jakich przychodzi im żyć.

Zatem, czy nie nadszedł ten czas, by zwielokrotnić wysiłki, aby Intronizacja była przeprowadzona nie tylko w wymiarze lokalnym…

„…Ostoją się tylko te państwa, w których Chrystus będzie królował. Jeśli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa we wszystkich państwach i narodach na całym świecie”. (Przesłanie Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny, apostołki Serca Pana Jezusa).

Czym jest Intronizacja?

Intronizacja jest aktem wiary, wyznaniem i uznaniem Jezusa Tym, Kim jest.

To uznanie ma być połączone z nawróceniem i porzuceniem grzechów. Podmiotem Intronizacji jest Jezus, Odwieczny Syn Boży w tajemnicy miłości serca. Serce oznacza Osobę. Aktu Intronizacji nie można dokonywać w imieniu innych, za kogoś. Zakłada on wolność i miłość osoby, która dokonuje takiego aktu.

Stąd rodzi się wyzwanie duszpasterskie przygotowania wiernych do uznania Jezusa Panem, Zbawicielem i Królem.

Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów ma być odpowiedzią na Miłość Zbawiciela, na Miłość Jego Boskiego Serca do nas.

Fascynacja tym, co Jezus dokonał dla nas, uznanie Jego miłości, jest podstawową motywacją Aktu Intronizacji Bożego Serca. „A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie”. (J 12,32)

Czym jest Poświęcenie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa?

Słowo Poświęcenie ma wiele znaczeń. Aby podkreślić różnicę pomiędzy Intronizacją Bożego Serca, a Poświęceniem Bożemu Sercu, należy najpierw rozróżnić podmiot.

Podmiotem Intronizacji jest Serce – Osoba Jezusa w tajemnicy Jego miłości do Ojca i do ludzi; Boskie TY. Natomiast w poświęceniu podmiotem jest JA. Słowo poświęcenie interpretuje sam Jezus; „A za nich JA poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” (J 17,19). Po drugie Intronizacji nie można dokonać za kogoś, natomiast Poświęcić Bożemu Sercu może ktoś kogoś.

W historii Kościoła Pasterze wiele razy dokonywali Poświęcenia Bożemu Sercu swoich wiernych, a nawet niewierzących.

Modlitwa Poświęcenia jest wypowiadana nie tylko w swoim imieniu, ale także w imieniu innych. W Akcie Intronizacji jest to niemożliwe. Pojedyncze osoby, rodziny, społeczności mają to uczynić w wolności, nikt ich w tym nie może wyręczyć.

Wymiary Intronizacji: osobista, rodzinna, społeczna.

Intronizacja osobista dokonuje się na modlitwie ukierunkowanej na Jezusa, na Jego Miłość. Rozpowszechnionym tekstem Aktu Intronizacji osobistej jest modlitwa:

„Odpowiadając na Twoją Miłość, wyznaję: Jezu, Jesteś Królem. Jezu, Jesteś moim Królem. Daj mi poznać wolę Twoją, Panie. Oto jestem”.

Intronizacja w rodzinie nie jest nabożeństwem wspólnotowym w kościele. Po uprzednim przygotowaniu dokonuje się w rodzinie, w domu. W czasie rekolekcji, przygotowujący do Intronizacji udostępniają odpowiednie teksty i materiały.

Intronizacja w wymiarze społecznym, to Akt Kościoła z udziałem władz świeckich, które zaproszone na uroczystość kościelną dają świadectwo swojej wiary w Jezusa, wyrażają gotowość życia według Bożych przykazań i Ewangelii oraz kształtowania życia społecznego jako cywilizacji Miłości. Władza świecka, uznając autonomię Kościoła nie dokonuje aktów religijnych w instytucjach państwowych, lecz w łączności z władzą Kościoła katolickiego i pod jej przewodnictwem.

Wyzwanie duszpasterskie.

Często słyszy się zdanie: Po co Intronizacja, przecież było już Poświęcenie? Tak postawiony problem oznacza podstawową nieznajomość różnicy pomiędzy Intronizacją Najświętszego Serca Pana Jezusa, a Poświęceniem Jego Sercu, a także może być usprawiedliwieniem przed zaangażowaniem w przygotowanie wiernych do świadomego wyboru Jezusa w tajemnicy Jego Miłości Serca.

Modlitwę Poświęcenia łatwo odmówić, natomiast przygotować wiernych do świadomego wyboru Jezusa z motywacji miłości do Niego, wymaga nowych zaangażowań i nowych inicjatyw duszpasterskich.

Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa, to wyzwanie do ogromnego zaangażowania duszpasterskiego, porównywalnego z Wielką Nowenną Narodu Polskiego, która przeorała Polskę wzdłuż i wszerz, ugruntowała wiarę, wzmogła miłość do Maryi, integrowała rodziny i naród polski, przygotowała zaangażowanie w pokojowe przemiany ustrojowe.

Służebnica Bożą Rozalia Celakówna w swoim doświadczeniu mistycznym, powołując się na Pana Jezusa ostrzega: „Tylko te państwa nie zginą, które będą oddane Jezusowemu Sercu, które Go uznają Królem i Panem”.

Jan Paweł II wzywał: „Patrzcie w przyszłość, podejmując nową ewangelizację, nową w swym zapale, nową w metodach, nową w sposobie wyrazu”.

Słuchajmy jego głosu i podążajmy tą drogą!

Intronizacja nie jest dziełem ludzkim. Jako dzieło Boże zaczyna się od modlitwy, wymaga współpracy we wspólnocie wiernych i wspólnego działania hierarchii i świeckich!

W naszej wawrowskiej Parafii pw. św. Józefa Rzemieślnika powstała Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Królów i Pana Panów. Jest w niej zaledwie garstka osób spośród ok. 2700 parafian. Niech zachętą do zasilenia jej szeregów będą: wiara, odpowiedzialność za życie swoje, członków rodziny i całej wspólnoty narodowej (także w kontekście życia wiecznego) w duchu miłości do Jezusa Chrystusa, Króla Królów i Pana Panów.

Niech zachętą do włączenia się w duchowe przygotowanie do Intronizacji oraz dokonanie Aktu Intronizacji będzie poczucie odpowiedzialności za zbawienie swoje i innych.

W oparciu o „Opracowanie O. Jana Mikruta CSsR”