Krystianowy codziennik „Święci. – Kim są?” 01.11.2016

Pierwsze słowa Ewangelii, robią niesamowite wrażenie: „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:…”

Oto Baranek odbierający chwałę od Ojca! – To jest jakby unaocznienie tego co ma się stać.

Pan Jezus wraz z tymi, co idą za Nim wstępuje na górę do Ojca, jakby odebrać nagrodę, a przystępujący uczniowie to starcy padający przed Bogiem i przed Barankiem. Dokładnie jak w pierwszym czytaniu.

„Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».”

Kim są święci?

To ci co przyjęli jedno lub więcej z błogosławieństw, o których mówi Pan w Ewangelii i poszli za Panem w mocy tego błogosławieństwa. (Błogosławieństwo oznacza  dar stwórczy i ożywiający – za katolik.pl)

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy,

którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,

a Ja was pokrzepię.” Utrudzeni walką o dobro w końcu otwieramy się na dar od Boga, owo „pokrzepienie”, umocnienie. Ten dar lub dary błogosławieństwa przyjęte umacniają człowieka i pozwalają mu oderwać się od zła i postępować na drodze w dobrym. O tym mówi św. Paweł  – „Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się podobnie jak On jest święty.” Polega to na tym, że postępujemy na drodze rozeznanych charyzmatów, bo uwierzyliśmy w obdarowanie, które stępuje z góry od Ojca świateł. „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy.” – to właśnie jest przemiana, która zachodzi w człowieku od potencjału w zamyśle Boga do stanu uświęcenia.  „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim jaki jest.” Poznanie Boga, dokonuje ostatecznej  przemiany człowieka i ludzkości –

„Oto lud wierny, szukający Boga.”

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *

świat i jego mieszkańcy.

Albowiem On go na morzach osadził *

i utwierdził ponad rzekami.

Kto wstąpi na górę Pana, *

kto stanie w Jego świętym miejscu?

Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *

który nie skłonił swej duszy ku marnościom.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana *

i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.

Oto pokolenie tych, co Go szukają, *

którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Amen.

http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-11-01