Krystianowy codziennik „Stworzenie wyraz miłości” 01.05.2018

1 maja – ŚWIĘTEGO JÓZEFA RZEMIEŚLNIKA

PIERWSZE CZYTANIE Rdz. 1, 26; – 2, 3
Czytanie z Księgi Rodzaju.
   Bóg rzekł: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim gadem i płazem!”
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim gadem i płazem”.
I rzekł Bóg: „Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona”. I stało się tak. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.
   Oto słowo Boże.

albo PIERWSZE CZYTANIE Kol. 3, 14-15. 17. 23-24
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Bracia:
Nade wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo wiekuiste jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu.
   Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY   Ps. 90 (89), 1-2. 3-4. 12-13. 14-16 (R.: por. 17c)
Refren: Pracę rąk naszych wspieraj, Panie Boże.

Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką *
z pokolenia na pokolenie.
Zanim narodziły się góry, nim powstał świat i ziemia, *
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
R.:
Obracasz w proch człowieka *
i mówisz: „ Wracajcie synowie ludzcy”.
Bo tysiąc lat w Twoich oczach jest jak wczorajszy dzień, który minął, *
albo straż nocna.
R.:
Naucz nas liczyć dni nasze, *
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał? *
Bądź litościwy dla sług Twoich.
R.:
Nasyć nas o świcie swoją łaską, *
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło, *
a Twoja chwała nad ich synami.
R.:

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ps. 68 (67), 20
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony,
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mt. 13, 54-58
+ Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
   Jezus przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: „Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko?” I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: „Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony”.   I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.
   Oto słowo Pańskie.

Stworzenie wyraz miłości.

Podoba mi się zestawienie pierwszych czytań mimo, że są do wyboru to jednak pokazują całościowy kontekst. Po pierwsze widzę w opisie stworzenia wyraz miłości Boga do człowieka, który jest obrazem Boga na ziemi. Ziemia i wszystkie stworzenia są darem (bardzo dobrym darem) dla człowieka. Dar jest kompletny ma ustaloną zasadę działania i człowiek otrzymuje niejako instrukcję obsługi. Widać tu bardzo wyraźnie, że człowiek jest na ziemi emanacją Boga, Jego odbiciem, Jego reprezentacją. Jest w okresie obdarowania i ma zadanie rozwinąć się do tego kim, naprawdę jest w Bożym zamierzeniu. Ma zadanie rozwinąć twórczo to, co otrzymał. Kiedy myślę nad tym fragmentem i zastanawiam się po co całe stworzenie Bogu, to nie widzę innej odpowiedzi jak tylko taką, że Bóg jest bardzo twórczy. Bóg, który kochać  chce kochać bardziej i z miłości nas powołał do życia, które jest bardzo niezależne i wolne w wyborze. Wystarczy sobie przypomnieć jak Bóg mówi o człowieku:

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec:
zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi:
i rzeczywiście nimi jesteśmy.
Świat zaś dlatego nas nie zna,
że nie poznał Jego.
² Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi,
ale jeszcze się nie ujawniło,
czym będziemy.
Wiemy, że gdy się objawi,
będziemy do Niego podobni,
bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
³ Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję,
uświęca się podobnie jak On jest święty.

Nie ma innego powodu istnienia człowieka jak wzrost w miłości wzrost w poznaniu Boga, który nas z niczego powołał do istnienia jak mówi do Jeremiasza:  „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat … Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić”  Nie tylko stworzył, ale i czuwa nad nami. Stąd pojawia się „drugie” pierwsze czytanie, które wyraźnie wskazuje na główną więź, o którą chodzi Ojcu.  „Nade wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości.”  Chodzi o to, aby nie zawłaszczać świata, który jest darem Boga dla nas, lecz aby w naszych poczynaniach zapraszać Boga do darowanej nam rzeczywistości. „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo wiekuiste jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu.”

Tu przez to zdanie jest wprowadzone dodatkowe zrozumienie, że Bóg nie tylko nas obdarzył wolnością, lecz nas w tej wolności zabezpieczył przed naszym upadkiem przez Syna, który przyszedł na świat, aby nas ma moc wykupić z niewoli grzechu i zepsucia. Stąd: „A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.”

Więc nie tylko jesteśmy wolni i obdarowani, lecz i ubezpieczeni od straty i utraty wolności. Dlatego w sercu człowieka winna wzbierać miłość i wdzięczność do Boga. I CHWAŁA ZA TO BOGU!

Niestety Ewangelia pokazuje, jak bardzo człowiek w swojej wolności potrafi przeciwdziałać Bożej opaczności i odrzucać obdarowanie, choćby w drugim człowieku. Bo przecież nie chodzi w tej Ewangelii o to, że oni nie rozpoznali Syna Bożego w Jezusie (bo nie był to czas pełni objawienia), lecz o to, że mimo, że rozpoznali w Nim moc Bożą i jej nie przyjęli. Sami mówią: „Skąd u Niego ta mądrość i cuda?” i mimo tego, odrzucają zbawienie – w rozumieniu wszelkiej pomocy, którą mogli otrzymać przez Jego ręce. A że mogli i nie otrzymali świadczy ostatnie zdanie: „I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.”

Dlatego istotny jest psalm, który jest błaganiem o pouczenie i pomoc ze strony Boga, lecz dla mnie oszałamiająca jest aklamacja dnia. Wyraża ona uwielbienia dla Boga i wdzięczność za to, że nie od ludzi zależy zbawienie nasze lecz od Boga. I NAPRAWDĘ CHWAŁA BOGU ZA TO!!!
            „Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony,
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze.”

Amen.

Ps. Święty Józef , w kontekście dzisiejszych czytań, jest tym, który przyjął Boże zbawienie w pełni.