Krystianowy codziennik „Troska ” 04.02.2017

„Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.” To jest główna troska pasterza, aby Jego owce miały wszystkiego czego pragną pod dostatkiem. Oby każdy miał doświadczenie, takiej relacji z Panem Jezusem, jaką opisuje psalm. Ta relacja jest zawiązana i oczekująca ze strony Boga w stronę człowieka. „Bóg zaś pokoju, który na mocy krwi przymierza wiecznego wywiódł spomiędzy zmarłych Wielkiego Pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was uzdolni do wszelkiego dobra, byście czynili Jego wolę, sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków.” To uzdolnienie polega na zgodzie człowieka na wejście w relację z Bożą łaską, przez podążanie za Bożym głosem, czyli pierwotnie chęcią aby słuchać Boga. „Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.”

Ze słuchania i podążania za Panem, bierze się i poznanie i budowanie zaufania, co prowadzi do wszelkiego dobrego czynu. Bóg jest źródłem wszelkiego dobra więc i tego, które my czynimy. Świadomość tego ma Salomon (rok drugi czytań), który gdy zostaje królem nad Izraelem. Ta świadomość wynikała z obserwacji doświadczenia jego ojca Dawida. Salomon, co potwierdza on sam, gdy mówi do Pana Boga: „Tyś okazywał Twemu słudze Dawidowi, memu ojcu, wielką łaskę, bo postępował wobec Ciebie szczerze, sprawiedliwie i w prostocie serca. Ponadto zachowałeś dla niego tę wielką łaskę, że dałeś mu syna, zasiadającego na jego tronie po dziś dzień. Teraz więc, o Panie Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia. Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, któryś wybrał, ludu mnogiego, który nie da się zliczyć ani też spisać z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak znaczny?” – Salomon wyraźnie czuje ciężar władzy i odpowiedzialności. On sam jest w roli pasterza stad, które w dodatku jest nie jego i ma tego świadomość. Ma również świadomość własnej słabości i potrzeby pomocy ze strony Tego, Który Jest Mądrością. Dla mnie jest przepiękna prośba zaufania i zawierzenia. Co ważne, nie prosi o zdrowie i pieniądze, aby sobie sam poradził… Nie! Pokora młodego króla jest uderzająca w tej relacji. Dlatego Bóg odpowiada: „„Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale prosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie. I choć nie prosiłeś, daję ci ponadto bogactwo i sławę, tak iż za twoich dni podobnego tobie nie będzie wśród królów”. Bóg zawsze daje więcej i lepiej niż my sami jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Okazuje się, że pokorną prośbę Salomona, aby mógł dobrze pełnić urząd króla, jako miejsce swojego powołania Bóg odpowiada przeogromnym błogosławieństwem.  To pragnienie, które wypowiada Salomon jest treścią refrenu  psalmu (roku drugiego)  „Naucz mnie, Panie, mądrych ustaw swoich.” Jednak właściwa treść psalmu 119 to pouczenie o zachowaniu, Bożego błogosławieństwa, pouczenie o zachowani się na drodze Bożej. Sam psalm jest już błogosławieństwem i mądrością i pouczeniem.  Ponieważ jednak sami sobie nie radzimy z wdrożeniem  Bożych pouczeń i bardzo łatwo przychodzi nam żyć w przytłoczeniu własną nieudolnością to Mądrość Boża (por 1Kor) objawia się w ciele pośród nas, aby na s pouczać i prowadzić i dosłownie pokazywać jak się należy zachowywać i jak żyć.Okazuje troskę zamieszkując pomiędzy nami (owcami) jako Pasterz. Widzimy tę troskliwość w Ewangelii zarówno w stosunku do Apostołów jak i całego ludu, który przychodzi szukać ratunku – troska Pasterza jest bardzo widoczna w tym obrazie.Dlatego: „Przez Jezusa składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami.” Wszystko to czyni Amen.