Krystianowy codziennik „PROROCTWO!” 08.04.2017

PIERWSZE CZYTANIE                                                                               Ez. 37, 21-28

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela.
Tak mówi Pan Bóg:
„Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron,
i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa.
I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem.
Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą.
I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze.”
   Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY                                                  Jr. 31, 10. 11-12ab. 13

Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.

Słuchajcie, narody, słowa Pana,*
głoście na dalekich wyspach i mówcie:
„Ten, co rozproszył, zgromadzi Izraela *
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.
R.:
Pan bowiem uwolni Jakuba,*
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
R.:
Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,*
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
R.:

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ                                                                              Ez. 18, 31
Chwała Tobie, Słowo Boże
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i utwórzcie sobie nowe serca i nowego ducha.
Chwała Tobie, Słowo Boże

EWANGELIA                                                                                                              J. 11, 45-57

+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
   Wielu spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił. Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Najwyższą Radę i rzekli: „Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród.” Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: „Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród.”
Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić. Odtąd Jezus już nie występował wśród Żydów publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami. A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: „Cóż wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto?”
Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, aby Go można było pojmać.
   Oto słowo Pańskie.

PROROCTWO!

„Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: „Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród.”  Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.”

Jak trudno jest przyjąć to, co objawia Słowo Boże. Przecież WYKONAŁO SIĘ! – parafrazując –  „Jezus  umarł za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.”

Ta śmierć i zmartwychwstanie spowodowała, najpierw, że Słowo Boże zostało rozniesione po całej ziemi, przez tych, co uwierzyli Jezusowi. A teraz jest czas, który prowadzi do zgromadzenie Izraelitów, jak głosi proroctwo Ezechiela „Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju.” oraz pierwsza część proroctwa Jeremiasza „Ten, co rozproszył, zgromadzi Izraela i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą.”  Te rzeczy spełniają się na naszych oczach. Izrael jako Państwo został odbudowany po prawie 2000 lat nieistnienia. Wielu uważa, że powstanie kraju jest jakby wypełnieniem pierwszej części proroctwa Ezechiela z dzisiejszego czytania, które nie zostało podane w czytaniach. «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: „Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana!” Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha1 po to, abyście się stały żywe. 6 Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha po to, abyście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan». Powstał Izrael, lecz jeszcze nie duchowy. Powstało Państwo, lecz jeszcze nie bardzo wierzące.

Obietnica jednak jaką daje Pan jest niezwykła i gdy się czyta proroctwo Ezechiela, oraz fragmenty Jeremiasza zastępujące psalm w czytaniach to naprawdę będzie to dobry czas. Jednocześnie Ezechiel zapowiada, coś bardzo niezwykłego w słowach, które są dwukrotnie powtórzone w lekko zmienionej formie: „Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza…” oraz  „Dawid, będzie na zawsze ich władcą.”  … ? …  Dawid przecież umarł, nie jest Ezechielem wziętym w rydwanie do niema. A czy w kredo nie mówimy – wierzę w ciała zmartwychwstanie?

To wszystko dotyczy Izraela, lecz i czy my nie jesteśmy dziećmi Bożymi, które Bóg pragnie zgromadzić w jedno?

Jeśli jeszcze tego nie czujemy to spójrzmy na aklamację:

 „Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i utwórzcie sobie nowe serca i nowego ducha.”
Można jak mamy to zrobić?

Jeszcze raz i ciągle trzeba sobie przypominać, to co Bóg powtarza przez wieki: „Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana!”

Bo:

„Na świecie było [Słowo],
a świat stał się przez Nie, …
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi⁷,
tym, którzy wierzą w imię Jego –
którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.” Amen.