Krystianowy codziennik „Prawdziwa natura walki.” 25.06.2017
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza.
Rzekł Jeremiasz: „Słyszałem oszczerstwo wielu: »Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego!« Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: »Może da się zwieść, tak że go zwyciężymy
i wywrzemy swą pomstę na nim!«
Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą.
Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą.
Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę nad nimi! Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę.
Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców.”
Oto słowo Boże.
ROK A – PSALM RESPONSORYJNY Ps 69, 8–9. 10 i 14ab. 17 i 33. 34–35
Refren: W dobroci Twojej wysłuchaj mnie, Panie.
Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie,*
hańba twarz mi okrywa.
Dla braci moich stałem się obcym *
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
R.:
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera *
i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.
Lecz ja, o Panie, modlę się do Ciebie *
w czas łaski, o Boże.
R.:
Wysłuchaj mnie, Panie, bo łaskawa jest Twoja miłość,*
spojrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy,*
niech ożyje serce szukających Boga.
R.:
Bo Pan wysłuchuje biednych *
i swoimi więźniami nie gardzi.
Niech Go chwalą niebiosa i ziemia,*
morza i wszystko, co w nich żyje.
R.:
ROK A – DRUGIE CZYTANIE Rz 5, 12–15
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść.
Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa.
Oto słowo Boże.
ROK A – ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 15, 26b. 27a
Alleluja, alleluja, alleluja
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy
i wy także świadczyć będziecie.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA Mt 10, 26–33
+ Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Nie bójcie się ludzi. Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemnościach, powtarzajcie jawnie, a co usłyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą.
Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może za tracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dla tego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest
w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.”
Oto słowo Pańskie.
Prawdziwa natura walki.
„Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.” To zdanie charakteryzuje stan w jakim jesteśmy. Jest to stan wojny, śmierci wobec człowieka. Grzech pierwszych rodziców spowodował, że w ciało człowieka została wpisana śmierć. Człowiek zaczął mieć relację z grzechem i śmiercią i to właśnie w ciele najbardziej objawia się dążenie do śmierci. W ciele objawia się to, co przeciwnik nasz ma w nas. Wszelkie duchy zła wiążą się z nami w ten sposób przez pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, obżarstwo, gniew, lenistwo. Te wszystkie rzeczy są przeciwne Miłości. Dlatego śmierć jest odłączeniem od Boga, który Jest Prawdą, Życiem, Życiem.
Jak reaguje natura zła na spotkanie z Życiem?
Zło atakuje, próbuje zniszczyć tego, co nowsi w sobie życie. Doskonale widać to w pierwszym czytaniu i psalmie. Prorok jest atakowany ponieważ niesie w sobie posłannictwo Boga, Słowo Życia. – „Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.” Atak nie jest skierowany przeciw człowiekowi, jako takiemu, lecz wobec ujawniającego się w nim Bożego Światła, które stawia w prawdzie pozostałych ludzi, będących pod wpływem ducha tego świata. Nie mówimy o opętaniu, lecz o zależności od cielesnego postrzegania rzeczywistości, gdzie każde napomnienie jest przyjmowane jako atak. Jednak Pan Jezus mówi apostołom, czyli tym, którzy są posłani z prawdą Słowa Bożego, aby nie bali się ludzi, którzy mogą skrzywdzić ciało. Jakby chciał powiedzieć, że nie w ciele jest życie. Ostrzeżenie przychodzi dopiero, gdy mówi: „Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może za tracić w piekle.” – Oto śmierć prawdziwa.
„Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.” Ef 6 Te siły usiłują wywrzeć na nas taki nacisk zewnętrzny w bardzo różnej formie i niekiedy bardzo subtelnej, abyśmy wyparli się Pana, Jezusa Chrystusa. Wyparli się życia i zbawienia. Bardzo ważne zestawienie tekstów pojawia się w dzisiejszych czytaniach pokazujące istotę opowiedzenia się w walce.
„Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa.
„Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.”
„Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.” – Wynika z nich istotna prawda, że trzeba się opowiedzieć po, którejś stronie. Nie ma przestrzeni pomiędzy. Albo przyjmuję łaskę zbawienia – co oznacza, że uznałem własny grzech i bezsens życia skierowanego na własne potrzeby cielesne i potrzebuję, aby Jezus Chrystus nas zbawił. Zbawił – to znaczy oddał swoje życie w zamian za moje – bo zapłatą za grzech jest śmierć. Uznaję zatem, że mam nowe życie z łaski – z ułaskawienia. To właśnie wymaga świadectwa i zmiany życia. Jeśli przyjmuję tę prawdę, to moje życie nie jest już moje lecz należy do Tego, który mi to życie darował. Wtedy jestem gotowy przyznać się do tego, żę żyję dzięki Chrystusowi i jednocześnie dać świadectwo o Nim jako Zbawicielu.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy,*
niech ożyje serce szukających Boga.
Amen.