Krystianowy codziennik „POST – Nawrócicie się do Pana Boga swego.” 01.03.2017

Jest droga, która ma prowadzić na górę spotkania z Panem. Ta droga to droga serca, które pojmie swój grzech, przyjmie łaskę i pojmie wielkość powołania według otrzymanej łaski. Drogą jest Jezus i osobiste poznanie z Nim. To chodzi o jedność serc. Serca człowieka i serca Bożego.  Wydaje się, że taka jedność jest nie możliwa. Jednak czytania wskazują, że tak. Po pierwsze nawrócenie zawsze zaczyna się od poznania prawdy o sobie i uświadomienia sobie swojej słabości oraz dobroci Boga do którego się zwracamy. „Niech mówią: «Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?»” Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi, i Zmiłował się nad swoim ludem.” Ludzie, którzy to mówią, są  na drodze poznawania prawdy o sobie i tego jakie zło ściągnęli na siebie przez grzech. Żałują, żałują naprawdę… więc wołają. Wołanie do Boga oznacza modlitwę prostą i szczerą jest ona bardzo intensywna i najczęściej taka wobec zagrożenia, które jest ewidentne w pierwszym czytaniu. Taka modlitwa odnosi skutek, bo jest szczera i prawdziwa. Ona może mieć wymiar wspólnotowy, lecz najczęściej wobec problemu grzechu stajemy sam na sam w modlitwie z Panem. Pan Jezus w Ewangelii poucza właśnie o takiej modlitwie. Szczerej, ufnej prowadzącej do relacji z Ojcem swoim, który jest w niebie. „Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.” Mnie w tych zdaniach najbardziej porusza sformułowanie „Ojciec  twój”. Już to wyrażenie pokazuje jak bardzo bliska i prawdziwa powinna być ta relacja. Porusza mnie również sytuacja postu, jaki powinien on być.  „Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.  To jest doświadczenie łaski, gdy człowiek poznaje grzech w sercu i doświadcza przebaczenia i miłości od Ojca – wtedy faktycznie nie ma w nim smutku. Nawet jeśli pości jako zadość uczynienie ( choć osobiście uważam, że jest to raczej dar od Boga, aby się pozbyć tych złych duchów, które się przyplątały do nas przez grzech) to jest to sytuacja raczej również radosna pomimo trudności.  Trud i umartwienie się  ma miejsce tylko wtedy, gdy jest to przykry obowiązek, a nie spotkanie z kochającym Ojcem. Pan Jezus ostrzega również przed udawaniem i przed czynami na pokaz wobec ludzi, bo jest to przykre dla Ojca. W ten traktowany Bóg Ojciec sposób staje się dla nas raczej odskocznią do prezentowania siebie wobec świata, jako sprawiedliwego, choć wiemy, że tak nie jest. Taka postawa zatwardza serce człowieka, gdyż przesuwa go w kierunku ojca kłamstwa. Człowiek taki umiera bardziej na modlitwie, gdyż oddaje chwałę szatanowi, a nie Bogu.

Dla mnie wzorcowa  jest  modlitwa psalmu 51, bo widać, że autor dogłębnie odczuł złość grzechu i bardzo to przeżywa.

„Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,*
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość swoją,*
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje,*
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.”

Zachwyca mnie również układ tekstów w czytaniach, który po takim psalmie pokazuje jak wielka jest  łaska Boga, który przebacza, człowiekowi – Szawłowi i zradza go jako nowego człowieka Pawła. Powołany jest ten, który mordował, prześladował Kościół Boży. Dla mnie szok! Miłosierdzie, które przekracza wszelkie granice. A jednak słowa, które wypowiada Paweł, gdy się w nie wsłuchać pokazują jeszcze więcej miłości Boga i miłosierdzia i dobroci i … –