Krystianowy codziennik „Mądrość ” 22.02.2017

Mądrość człowieka, jest zaufaniem do Boga.  Lecz jak nieodparte wrażenie jest, że to Pan Jezus jest Mądrością, która przyszła aby objawić się w ciele lub aby być bardziej ścisłym – to Bóg sam, którym mieszka pełnia mądrości, objawił się  w ciele, aby pouczyć człowieka jak postępuje człowiek mądry – chodzący w łasce mądrości. To objawienie zaczyna się od uczniów – „Kto (mądrości) jej zaufa, ten ją odziedziczy i posiadać ją będą jego pokolenia. W początkach powiedzie go trudnymi drogami, bojaźnią i strachem go przejmie, dręczyć go będzie swoją nauką, aż nabierze zaufania do jego duszy i wypróbuje go przez swe nakazy.    Następnie powróci do niego po drodze gładkiej i rozraduje go, i odkryje mu swe tajemnice.” Doświadczenie zdobywane jest przez słuchanie i obserwowanie Mądrości. Dlatego pojawia się właściwa aklamacja: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.” Jest w tym zdaniu bardzo głęboka prawda. Pan Jezus Prowadzi nas w poznawaniu Ojca i stawia w prawdzie o własnej grzesznej kondycji skłonnej wybierać zło, nawet jeśli nie to rezygnować z dobra dla własnej przyjemności lub po prostu z lenistwa, a jednocześnie okazuje jakim jest Życiem (wolnym, dobrym, uczynnym, miłosiernym, kochającym … – aż brak słów dla opisania życia i jego przejawów jakie widać w Panu Jezusie). Jednocześnie człowiek obciążony grzechem, nie jest w stanie sam zgładzić własnej nieprawości więc to Życie, ta Mądrość, to Miłosierdzie i ta Miłość – Jezus Chrystus płaci (jednoczy się z moim grzechem i bierze go na siebie) za nasz (mój) grzech, abym mógł dalej pójść wolny i oczyszczony od wszelkiej nieprawości na spotkanie z Tym, Który Jest. – Bogiem Ojcem!

Więc Mądrość prowadzi lekcje chrześcijańskiego ekumenizmu stosowanego wobec oburzonych Apostołów -„Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w imię Twoje wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami”.
Lecz Jezus odrzekł: „Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami”.

Proste i mądre pouczenie o budowaniu jedności i jednocześnie okazuje się jak wielkie jest Imię Pana. Mądrość sama potwierdza siebie. Wczoraj Pan mówi w Ewangelii: „Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”.  I okazuje się, że prawda w dzisiejszej Ewangelii. Dodatkowo ważne jest, aby zauważyć, że działanie to nie jest działaniem w swoim imieniu, lecz w imieniu Pana więc oddaje Panu chwałę. Do tego jednak potrzebna jest pokora, aby samemu się ugiąć przed Panem Jezusem. Dobrze mówi Jakub w swoim liście: „Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.  … powinniście mówić: „Jeżeli Pan zechce i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. Pokora to jest kluczowe słowo. Ono jest istotne dla każdego ucznia. Istotne są pouczenia zawarte w psalmach z czytań dnia, które same z siebie są wskazaniami Mądrości.

„Obfity pokój dla miłujących Twoje Prawo,*
i nigdy się nie potkną.
Przestrzegam Twoich postanowień i napomnień,*
bo wszystkie moje drogi są przed Tobą.

Niech moje wargi rozbrzmiewają hymnem,*
bo mnie nauczasz Twych ustaw.
Niech mój język opiewa Twoje słowo,*
bo wszystkie Twe przykazania są sprawiedliwe.

Pragnę Twojej pomocy, Panie,*
a Prawo Twoje jest moją rozkoszą.
Niech żyje moja dusza i niech Ciebie chwali,*
niech mnie wspierają Twoje wyroki.”

Amen.

Ps. Apostoł Jakub zostawia nam jeszcze jedno pouczenie bardzo istotne: „Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy.”