Krystianowy codziennik „Koniec Czasów – Adwent oczekiwanie końca” 27.11.2016
Izajasz to bardzo mocny prorok Pana Boga. Opisuje rzeczywistość mającą nastąpić bardzo precyzyjnie i zawsze tak było, gdy głosił przesłanie od Pana. Dlaczego tak jest? Prorok taki właściwie nie siebie głosi, lecz to co mu Pan objawia, a im bardziej pokorny prorok, tym lepsze i dokładniejsze proroctwo. Jego zapowiedź tego co ma się zdarzyć w Judzie i w Jeruzalem jest dokładna. Więc Jerozolima i cała Judea ma znaczenie dla nas, aby rozpoznać czasy i chwile.
„Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.Noc się posunęła, a przybliżył się dzień.”
Zrozumienie tego, co się dzieje dokoła nas ma znaczenie, pozwala się przygotować. Pan zresztą gdzie indziej zachęca do tego rozpoznawania – „«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.” Łk 21 -25-26
I można tak podchodzić do rzeczywistości nas otaczającej, aby ciągle szukać znaków i ciągłe próbować zdążyć, ze wszystkim i z nawróceniem na czas. Można … trzeba pamiętać, że te znaki muszą być weryfikowalne i spójne z Biblią. Trzeba więc poznać Słowo Boże w tym temacie. Jeśli to pragnienie poznania zapowiedzi przyjścia będzie szczere i głębokie to doprowadzi do poznania Boga i prawdziwej przemiany życia. Lecz Pan ostrzega w Ewangelii – «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego.” – Pan więc mówi, że nie wielu rozpozna ten czas, niewielu jak za dni Noego.
Co więc powinniśmy zrobić?
Paweł Apostoł mówi w liście do Rzymian : „Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.” To bardzo ważne słowa, bo ukazują stałe nastawienie człowieka na życie pochodzące z Boga. Poznanie Boga, poznanie własnej słabości i pożądliwości, doświadczenie realnej obecności Boga, który przebacza mój grzech i który poucza i udziela siły jest kapitalnym doświadczeniem, które początkuje przemianę. Pogłębiana przemiana powoduje, że człowiek właściwie poznaje, że wszelkie dobro w jego życiu jest łaską. Dlatego Kościół woła: „Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.” I wołanie to powtarza się i pogłębia w psalmie:
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, *
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Amen.
http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-11-27