Krystianowy codziennik „Dwa końce…” 25.11.2016

Dwa końce…

… na który czekamy.

Apokalipsa w dzisiejszym czytaniu opisuje niejako dwa kresy czasów. Pierwsze zmartwychwstanie do życia z Panem – „Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem.”  „A nie ożyli inni ze zmarłych, aż tysiąc lat się skończyło. To jest pierwsze zmartwychwstanie.  Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu:  nad tymi nie ma władzy śmierć druga, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat.” Ap 20 5-6.

Drugi koniec i zmartwychwstanie powszechne na sąd i śmierć druga dla wszystkiego, co jest przeciw Bogu oraz nastanie nowej ziemi . „To jest śmierć druga, jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.  I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte, Jeruzalem Nowe, ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.”

W tym kontekście Ewangelia jest jakby wezwaniem do rozpoznania w jakim czasie żyjemy? Jaki moment w historii zbawienia nas teraz czeka?

„ Jezus powiedział swoim uczniom przypowieść:

«Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.»”

Z drugiej strony należy zobaczyć, jak trwałe jest Słowo Boże! Nam się wydaje, że solidną podstawą jest ziemia prawa fizyki itp. Jednak Pan zapewnia, że Jego Słowo trwa i nie wróci bezowocne. Jeśli jednak jest taka trwałość i Pewność Słowa to czy nie warto je znać, aby rozpoznać znaki czasu?

„Nabierzcie ducha i podnieście głowy,

ponieważ zbliża się wasze odkupienie.” – wierzący i znający Słowo Boże  wie, co się będzie działo więc ma pokój w sobie. Ten Pokój jest Duchem  Pana „Oto przybytek Pana Boga z ludźmi.”

Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *

Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.

Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, gdzie złoży swe pisklęta: *

przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże.

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *

nieustannie Ciebie wielbiąc.

Szczęśliwi, których moc jest w Tobie; *

mocy im będzie przybywać.

Amen.

http://liturgia.niedziela.pl/?data=2016-11-25