Krystianowy codziennik „Droga w Górę…” 12.03.2017

PIERWSZE CZYTANIE                                                                            Rdz. 12, 1–4a
Powołanie Abrahama na ojca ludu Bożego

Czytanie z Księgi Rodzaju.

Pan Bóg rzekł do Abrama: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi”.
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot.
   Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY                                         Ps. 33, 4-5. 18-19. 20 i 22

Refren: Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana.

Słowo Pana jest prawe,*
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,*
ziemia jest pełna Jego łaski.
R.:
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,*
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
by ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
R.:
Dusza nasza oczekuje Pana,*
jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska według nadziei,*
którą pokładamy w Tobie.

DRUGIE CZYTANIE                                                                                            2 Tm. 1, 8b-10
Bóg nas powołuje i oświeca

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.

Najdroższy:
Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga, który nas wybawił i wezwał świętym wezwaniem, nie dzięki naszym czynom, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. Ukazana natomiast została teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez Ewangelię.
   Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ                                                                             Mt. 17, 7

Chwała Tobie, Królu wieków
Z obłoku świetlanego odezwał się głos:
„To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.
Chwała Tobie, Królu wieków

EWANGELIA                                                                                                                Mt. 17, 1-9
Przemienienie Pańskie

+ Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się.” Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.
   Oto słowo Pańskie.

Droga w Górę…

Ku zbudowaniu i pełni obietnicy.

 Wezwanie skierowane do Abrama jest wymagające, a jednocześnie obdarzone  błogosławieństwem. Wymaganie jest duże zostawić wszystko, co się zna, ojczyznę, rodzinę i odejść. Dokonuje się  w ten sposób oddzielenie  Abrama, konsekracja, namaszczenie. Bóg chce sam kształtować Abrama, tak aby otrzymał w konsekwencji nowe imię Abraham, przez które Bóg zobowiązuje się błogosławić ludom całej ziemi. Bóg jest Tym, Który zaprasza, jednak Abram w wolności przyjmuje to zaproszenie i wchodzi na drogę relacji z Bogiem. To jest droga nieustannego wznoszenia w górę w zaufaniu do Pana Boga, przechodząc przez próby, aby każde jego wiara i sprawiedliwość wzrosła.

W górę idzie Pan Jezus, a wraz z Nim trzech apostołów. To jest bez pośrednie wejście w chwałę Boga. To wejście jest możliwe w taki sposób z Panem Jezusem. On będąc prawdziwym Bogiem Świętym, według bogactwa swojej łaski wprowadza tam, kogo chce i kogo sam uświęca. Przez wiarę dokonuje się  Jezusowi uświęcenie. Piotr, Jan i Jakub stają w obłoku świetlanym, bez żadnej swojej zasługi. Żyją pomimo objawienia się Boga, który mówi do nich: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.

Niesamowite i niezwykle pocieszające jest dla mnie to co mówi Paweł Apostoł do nas potwierdzając to samo uświęcenie: „Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga, który nas wybawił i wezwał świętym wezwaniem, nie dzięki naszym czynom, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. Ukazana natomiast została teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez Ewangelię.” Wezwani do życia i chwały Jezusa z miłosierdzia Boga, przez ofiarę Jezusa, czystego i świętego, który każdy grzech wybranych w sobie unicestwił.  Nie pojmujemy i nawet nie jesteśmy w stanie pojąć jak wielką godnością nas obdarzył, oczyszczając z wszelkiej niesprawiedliwości. Dobro, które jest nam dane jest darem łaski przyjmowanym przez wiarę i postępowanie za Słowem Bożym. Naprawdę: „Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana.”