Krystianowy codziennik „ Tchnienie, z którego zrodzi się życie!” 20.05.2018
NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
MSZA W DZIEŃ – PIERWSZE CZYTANIE Dz. 2, 1-11
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: ”Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże.” Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY Ps. 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Błogosław, duszo moja, Pana,*
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,*
ziemia jest pełna Twych stworzeń.
R.:
Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi.
R.:
Niech chwała Pana trwa na wieki,*
niech Pan się raduje z dzieł swoich,
Niech miła Mu będzie pieśń moja,*
będę radował się w Panu.
R.:
DRUGIE CZYTANIE ROK A 1 Kor. 12, 3b-7. 12-13
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus.” Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni,
aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. Oto słowo Boże.
DRUGIE CZYTANIE ROK B Ga 5,16-25
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia:
Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.
Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życieod Ducha, do Ducha się też stosujmy.
DRUGIE CZYTANIE ROK C Rz 8, 8-17
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty, Bez Twojego tchnienia
Ześlij z nieba wzięty Cóż jest wśród stworzenia?
Światła Twego strumień. Jeno cierń i nędze.
Przyjdź, Ojcze ubogich, Obmyj, co nieświęte,
Przyjdź, Dawco łask drogich, Oschłym wlej zachęte.
Przyjdź, Światłości sumień. Ulecz serca ranę.
O, najmilszy z gości, Nagnij, co jest harde,
Słodka serc radości, Rozgrzej serca twarde,
Słodkie orzeźwienie. Prowadź zabłąkane.
W pracy Tyś ochłodą, Daj Twoim wierzącym,
W skwarze żywą wodą, W Tobie ufającym,
W płaczu utulenie. Siedmiorakie dary.
Światłości najświętsza, Daj zasługę męstwa,
Serc wierzących wnętrza Daj wieniec zwycięstwa,
Poddaj Twej potędze. Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Alleluja, alleluja, alleluja
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA ROK A J. 20, 19-23
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: „Pokój wam!.” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzeki do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.” Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.”
Oto słowo Pańskie.
EWANGELIA ROK B J. 15, 26-27, 16, 12-15
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
Gdy jednak przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.
EWANGELIA ROK C J. 14, 15-16, 23,b 26
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze. «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. »
Tchnienie, z którego zrodzi się życie!
Piękne jest pojawienie się Pana pośród zalęknionych ludzi, którzy całkowicie po ludzku traktowali do tej pory posłannictwo Jezusa. Miał być królem, zapowiadanym przez Boga potomkiem Dawida, który przywróci królestwo Izraela, a tymczasem NIEŻYJE! Przepadła nadzieja i wszystko poszło na marne… – to jest ich myślenie.
A tymczasem…
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: „Pokój wam!.”
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzeki do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.” Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.”
Czy może być w takim momencie piękniejsze zdarzenie?
Coś całkowicie nowego pokazało się im czego, umysłem nie pojęli, lecz serce zaczęło pałać, dlatego uradowali się. Okazuje się, że Pan jest całkowicie panuje nad wszystkim, nie tylko stworzonym na tym świecie, nie tylko demonami (opisane bliżej w wigilii zesłania Ducha Świętego), lecz także nad czym, co w rozumieniu ludzkim jest nie do pojęcia. JEZUS ma panowanie także nad śmiercią. Śmierć weszła, bowiem na świat przez zawiść diabła. ( por. Mdr 2) A nie miała ona niczego swojego w Jezusie, ponieważ był ON do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. (por. Hbr4) Więc śmierć nie miała nad Nim swej władzy, ( por. Rz 6) gdyż doświadczają jej ci, którzy do niego należą przez grzech. ( por Mdr 2) Powiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. (J8,34) , a On nie popełnił grzechu, dźwigał nasze grzechy.
Więc Zmartwychwstały pokazuje, że naprawdę to Duch daje życie, bo On, gdy był na świecie poruszał się według Ducha. Duch Boży, Duch Święty, którego On sam ma w sobie teraz posyłany jest do uczniów. Obdarzeni Duchem Pokoju, bo nie ma w nim lęku, gdyż jest doskonały w Miłości, mogą wolni od wszelkiego związania pójść w świat, głosząc dając świadectwo. Jest to świadectwo Słowa Bożego i życia, ich życia według Ducha. „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze. «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. » Miłość obdarowująca wolnością od wszelkiego związania, zaprasza do przyjęcia Ducha, który wspomoże nas, abyśmy mogli pozostając w prawdzie być naprawdę wolni. – „Gdy jednak przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. … Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.” Widać tu wyraźną ścieżkę: Prawda prowadząca do wolności, a z kolei wolność jest jedyną, cechą, która pozawala na miłość. Miłość może być przyjęta w wolności i w wolności ofiarowana. Ten Duch Święty poucza o Miłości, z której się rodzi życie. Życie wolnego Ducha Świętego, który jest twórczy i życiodajny w swojej miłości. A to wszystko zaczyna się od przyjęcia Jezusa w Dobrej Nowinie o zbawieniu, które przyszło i zostało nam ofiarowane za darmo, bo On umarł za nas, kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami. „Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy [jeszcze] byli bezsilni.” Rz 5,6 Człowiek, który poznał Pana i Ewangelię o Zbawieniu i ją przyjął jako grzesznik w siebie z pewnością swojego zbawienia danego darmo z łaski, może się rozradować uwielbić za to Jezusa i z ufnością wejść na drogę Prawdy przez przyjęcie Ducha Świętego, który go we wszystkim poprowadzi, aż osiągnie Życie w i z Chrystusem. ( A to już jest Ewangelia o Królestwie).
Jeśli tak jest, to …
Psalm potwierdza tę myśl, że Duch daje życie w słowach:
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,*
ziemia jest pełna Twych stworzeń.
…
Stwarzasz je, napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Doświadczenie nowego stworzenia rodzi się w Apostołach, w dniu pięćdziesiątnicy, kiedy napełnieni Duchem Świętym zostają uwolnienie od lęku i głoszą mocą Ducha zupełnie spokojnie, bez lęku pośrodku miasta, które zadało śmierć Zbawicielowi (jak mu się wydawało), nie bojąc się o życie własne, bo już wiedzą, że to Duch daje życie. Więc głoszą Nowe Życie z Ducha. To potężne doświadczenie jest możliwe dzięki ich oczekującej postawie, w której trwali w wieczerniku, na słowo Jezusa oczekując Obietnicy Ojca.
To świadectwo nie jest zaś tylko mową, a może przede wszystkim nie jest mową, a życiem, do którego zachęca nas Paweł w liście do Galatów – „Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.” Niewola prawa przekonuje każdego o grzechu, ponieważ Prawo Mojżeszowe ma takie zadanie, ukazać granice ludziom zanurzonych w pożądliwościach. „Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.” Szukając w przez Prawo własnej poprawności tkwimy w grzechu, bo we własnej sile przez pychę szukamy zdolności do życia, które byłoby z nas samych, a to jest nieprawda. Choć posiadamy życie w sobie, to nie z nas ono jest lecz z Boga, Który Jest Duchem. „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.” Duch, Boży w nas, daje nam jedność z Ojcem i Synem, bo posiadamy te same cechy, co Jezus postępując według Ducha. A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
Dlatego w aklamacji wołamy oczekując tego wspólnego w jedności głoszenia dla Kościoła całego, że Jezus pokonał śmierć i dał życie światu, który przyjmuje Jego Ducha:
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
To już się zaczęło jak głosi Paweł, ponieważ: „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus.” Lecz nie chodzi o samo słowo, a o jedność w jednym Duchu wszystkich. Abyśmy wszyscy żyli w wolności dzieci Bożych, wolni od wszelkiego zła, grzechu i śmierci ożywiani Duchem Chrystusa, aby wszyscy mieli wszyscy życie Jego w sobie. Nie wszyscy będą tym samym i robiąc to samo, lecz wszyscy będą mieli życie to samo, bo jest ono tchnieniem Ducha. „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.” To Duch Miłości przekonuje wszystkich o pokoju i zmartwychwstaniu wierzących i życiu pełnym radości, bez lęku przed karą. „Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.” „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.” Najgłębszym objawianiem Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym jest objawienia Boga, który jest OJCEM! DOBRYM OJCEM! A jaki ojciec takie dzieci, co do natury i postępowania. Potrzebujemy, aby ten sam Duch, który przenika głębokości Boga samego i nas przenikał wołajmy więc:
Przybądź, Duchu Święty, Bez Twojego tchnienia
Ześlij z nieba wzięty Cóż jest wśród stworzenia?
Światła Twego strumień. Jeno cierń i nędze.
Przyjdź, Ojcze ubogich, Obmyj, co nieświęte,
Przyjdź, Dawco łask drogich, Oschłym wlej zachęte.
Przyjdź, Światłości sumień. Ulecz serca ranę.
O, najmilszy z gości, Nagnij, co jest harde,
Słodka serc radości, Rozgrzej serca twarde,
Słodkie orzeźwienie. Prowadź zabłąkane.
W pracy Tyś ochłodą, Daj Twoim wierzącym,
W skwarze żywą wodą, W Tobie ufającym,
W płaczu utulenie. Siedmiorakie dary.
Światłości najświętsza, Daj zasługę męstwa,
Serc wierzących wnętrza Daj wieniec zwycięstwa,
Poddaj Twej potędze. Daj szczęście bez miary.
Amen.